Zaterdag
Tijd om te vertrekken uit Rantapao, het zwembad water was in de drie dagen dat we weg waren van een blauwe naar een groene kleur veranderd. Ziet er dan wat minder aantrekkelijk uit..
Het werd een zeer lange reisdag, van 7.00 - 19.00 uur, inclusief de lekke band die de bus kreeg.
Het was ff afzien, niet iedereen kan alleen zitten in de bus, en Anthony had plaats genomen naast mij. Dan zijn de voor Indonesische maten gemaakte stoelplaatsen wel ergggg krap, ook met de knietjes. Tja, als je ergens wilt komen moet je er ook iets voorover hebben.
We zijn vrij lang door bergen en onbewoond gebied gereden, stijgen en dalen, er wordt veel onderhoud aan de wegen gepleegd, en er waren ook landslides, weg die voor gedeelte is weggespoeld.
Uiteindelijk kwamen we bij het guesthouse in Pendolo aan, ten zuiden van het Poso meer.
Aangezien het al donker was hebben geen idee waar je bent. Erg eenvoudig onderkomen met mandi bak naast het toilet, zachte bedden.
Na een eenvoudige maaltijd van erg aardig personeel zijn we vroeg gaan slapen in een warme kamer met zacht doorgezakt bed...
Zondag
En dan ziet de wereld er verrassend uit als het licht is. Een mooi groot meer dat wel 450 meter diep schijnt te zijn. bergen erom heen. Helder, redelijk lauw water. Aangezien we pas om 11.00 uur zouden vertrekken was dit wel een kadootje voor mij. Tussen eigen koffie pauzes (jaa, eigen dompelaartje en koffie) was het drie keer erg lekker poedelen in het meer. Anderen gaan dan niet zwemmen omdat ze dan een nat badpak hebben in het vervolg van de reis, tja,,dat kan kan ik dan niet volgen....
Een ritje van vier uur door de bergen deed ons uiteindelijk aan de noordkant van het meer belanden, Tentena. Onderweg in een tentstalletje geluncht. Zo eenvoudig, Hillegard zou me niet geloven dat ik hier zou eten, maar de simpele mihoen met gekookt ei was prima.
Nu genoeg tijd in Tentena, aan een rivier bij het meer, genoeg tijd om te relaxen.
Straks weer eten scoren, en hoop op paling wat ze hier hebben.
Ze schijnen hier alles te eten, ook hond, maar dat wil ik eigenlijk niet eens weten.
Morgen gaan we op weg naar de Bada vallei voor drie dagen. We reizen vanwege de slechte wegen met pickup- trucks, en mogen weer maar een klein rugzakje meenemen. Nou zijn wel wat gewend van de vorige ' wandeling ' nu hoeven we het echter niet meer op de rug mee te sjouwen.
Dus Watzema weet wel wat hij zeker meeneemt.
Hoi!, Harm
(Hie Kenzo in moaie jierdei? 14 jier!)