Groen, warm en lekker
Door: Harm
Blijf op de hoogte en volg Harm
17 Oktober 2017 | Indonesië, Rantepao
Maandag
Ja, Hillegard, terwijl ik 'morgens koffie klaarmaak herpakt mijn kamergenoot zijn koffer, dus net als jou. En een special dessert zoals in India? Nee, ik wil wel weer naar huis kunnen....
Het was zondag en maandag een lange reis dag. Weliswaar een redelijk comfortabele bus, stoelmaat Indonesisch (klein) maar de wegen zijn erg erg hobbelig.
Indonesiërs willen raar genoeg maar wat graag met je op de foto. Een selfie. Jong en ouder, trots verdwijnen ze weer met hun mobiel, om dat blijkbaar later aan familie of vrienden te showen. Is het onze huidskleur of lengte wat ons zo bijzonder maakt?
Zondag een wandeltochtje over sawa dijkjes, en een boottochtje over rivier door het Karstgebergte met een longtail boot. Bij een karst gebergte zijn kalkrotsformaties door erosie verdwenen of blijven staan. Grillige ronde bergen en rotsformaties blijven over.
We troffen ook nog een tropische bui, maar mochten schuilen onder een bugis huis, een paalwoning, zoals de meeste huizen er hier uitzien.
Aankomst zondagavond om 19.00 uur, het was al donker in Senkang , hebben we heerlijk buiten gezeten aan een Bintang biertje en later heb ik een Ayam Goreng/Nasi Goreng genuttigd, het bestellen van de kaart begint al aardig te wennen. Het hotel was prima voor 1 nachtje.
Maandag al vroeg op voor een boottocht in een longtail boot over het Tempe meer. Een ondiep meer met eilanden drijvende waterplanten die door bamboe stokken op hun plaats worden gehouden. De bewoners hier bestaan van de visserij. Ook zijn er kleine dorpjes in het meer van paalwoningen. We hebben op zo'n paalwoning koffie/ thee en gebakken banaan gehad. Het leven op zo' paalwoning is wel erg basic, meubilair heb ik niet gezien. Vochtig lijkt het me ook.
Later onderweg met de bus ook nog een zijde weverij fabriekje bezocht. Hard werkende jonge mensen, mooie produkten. Voor mij herkenbare weefgetouwen, weliswaar met een jacquard kop voor de motieven.
Verder was het hobbelend in de bus afzien totdat we rond 18.30 uur in Rantepao aankwamen.
In deze berg provincie woont het Toraja volk. Beetje christelijk/ meer animistisch en ze hebben een uitgebreid begrafenis ceremonieel dat wel een jaar na overlijden kan plaatsvinden. Men wordt zolang ook niet als dood beschouwde etc etc.
De Toraja huizen zijn ook bijzonder. Een soort van zadeldak hebben ze. Rijk versierd (foto's komen nog)
Zo onderweg zie je het leven van Sulawesi aan je voorbij trekken. Naast veel luxe auto's ook de scootertjes, arme bevolking, armetierige woningen. Groene natuur, weldadig, maar ook veel rotzooi langs de weg.
Dinsdag
Het hotel in Rantepao heeft waarschijnlijk hele rijke tijden gekend, mooi van opzet, maar nu is alles deerniswekkend vervallen. Was het Arthama hotel in Makassar nieuw, en werkte werkelijk alles, hier doen de meeste lampen het niet is en is onderhoud lang niet uitgevoerd. Het schijnt te maken te hebben met de crisis, ook in de toeristensector. Wij zijn nu de enigste gasten. Er is dan ook weinig personeel, maar..., erg aardig.
Er is hier ook een Manuel uit de serie Fawlty Towers. Een lookalike, maar ook zijn chaotische gedrag lijkt erop. Hij speelde tijdens ons eten in het restaurant op zijn gitaar en had moeite met de hoge noten."My bonny is over the ocean" werd 2 x zo traag gezongen. Een beetje tenenkrommend....
Vandaag is voor mij een rustdagje , de anderen doen een excursie van 9.00 - 17.00 uur. Ik zal ongetwijfeld iets missen, maar was de hele nacht in de weer met diarree, leve de Imodium! Nu weer okee.
Natuurlijk even de was kunnen doen, hangt te drogen, is dat ook weer bijgewerkt,,want het is hier best zweten.
Vanaf morgen drie dagen geen WiFi, we gaan drie dagen wandelen door dit bijzondere Toraja gebied, met alleen een rugzakje, en we slapen bij de locals. Dat wordt lekker primitief en vies na drie dagen. Benieuwd wat voor eten ze ons voorzetten.
Bijzonder Sulawesi, onderdeel van Indonesië mee te maken.
Ja, Hillegard, terwijl ik 'morgens koffie klaarmaak herpakt mijn kamergenoot zijn koffer, dus net als jou. En een special dessert zoals in India? Nee, ik wil wel weer naar huis kunnen....
Het was zondag en maandag een lange reis dag. Weliswaar een redelijk comfortabele bus, stoelmaat Indonesisch (klein) maar de wegen zijn erg erg hobbelig.
Indonesiërs willen raar genoeg maar wat graag met je op de foto. Een selfie. Jong en ouder, trots verdwijnen ze weer met hun mobiel, om dat blijkbaar later aan familie of vrienden te showen. Is het onze huidskleur of lengte wat ons zo bijzonder maakt?
Zondag een wandeltochtje over sawa dijkjes, en een boottochtje over rivier door het Karstgebergte met een longtail boot. Bij een karst gebergte zijn kalkrotsformaties door erosie verdwenen of blijven staan. Grillige ronde bergen en rotsformaties blijven over.
We troffen ook nog een tropische bui, maar mochten schuilen onder een bugis huis, een paalwoning, zoals de meeste huizen er hier uitzien.
Aankomst zondagavond om 19.00 uur, het was al donker in Senkang , hebben we heerlijk buiten gezeten aan een Bintang biertje en later heb ik een Ayam Goreng/Nasi Goreng genuttigd, het bestellen van de kaart begint al aardig te wennen. Het hotel was prima voor 1 nachtje.
Maandag al vroeg op voor een boottocht in een longtail boot over het Tempe meer. Een ondiep meer met eilanden drijvende waterplanten die door bamboe stokken op hun plaats worden gehouden. De bewoners hier bestaan van de visserij. Ook zijn er kleine dorpjes in het meer van paalwoningen. We hebben op zo'n paalwoning koffie/ thee en gebakken banaan gehad. Het leven op zo' paalwoning is wel erg basic, meubilair heb ik niet gezien. Vochtig lijkt het me ook.
Later onderweg met de bus ook nog een zijde weverij fabriekje bezocht. Hard werkende jonge mensen, mooie produkten. Voor mij herkenbare weefgetouwen, weliswaar met een jacquard kop voor de motieven.
Verder was het hobbelend in de bus afzien totdat we rond 18.30 uur in Rantepao aankwamen.
In deze berg provincie woont het Toraja volk. Beetje christelijk/ meer animistisch en ze hebben een uitgebreid begrafenis ceremonieel dat wel een jaar na overlijden kan plaatsvinden. Men wordt zolang ook niet als dood beschouwde etc etc.
De Toraja huizen zijn ook bijzonder. Een soort van zadeldak hebben ze. Rijk versierd (foto's komen nog)
Zo onderweg zie je het leven van Sulawesi aan je voorbij trekken. Naast veel luxe auto's ook de scootertjes, arme bevolking, armetierige woningen. Groene natuur, weldadig, maar ook veel rotzooi langs de weg.
Dinsdag
Het hotel in Rantepao heeft waarschijnlijk hele rijke tijden gekend, mooi van opzet, maar nu is alles deerniswekkend vervallen. Was het Arthama hotel in Makassar nieuw, en werkte werkelijk alles, hier doen de meeste lampen het niet is en is onderhoud lang niet uitgevoerd. Het schijnt te maken te hebben met de crisis, ook in de toeristensector. Wij zijn nu de enigste gasten. Er is dan ook weinig personeel, maar..., erg aardig.
Er is hier ook een Manuel uit de serie Fawlty Towers. Een lookalike, maar ook zijn chaotische gedrag lijkt erop. Hij speelde tijdens ons eten in het restaurant op zijn gitaar en had moeite met de hoge noten."My bonny is over the ocean" werd 2 x zo traag gezongen. Een beetje tenenkrommend....
Vandaag is voor mij een rustdagje , de anderen doen een excursie van 9.00 - 17.00 uur. Ik zal ongetwijfeld iets missen, maar was de hele nacht in de weer met diarree, leve de Imodium! Nu weer okee.
Natuurlijk even de was kunnen doen, hangt te drogen, is dat ook weer bijgewerkt,,want het is hier best zweten.
Vanaf morgen drie dagen geen WiFi, we gaan drie dagen wandelen door dit bijzondere Toraja gebied, met alleen een rugzakje, en we slapen bij de locals. Dat wordt lekker primitief en vies na drie dagen. Benieuwd wat voor eten ze ons voorzetten.
Bijzonder Sulawesi, onderdeel van Indonesië mee te maken.
-
17 Oktober 2017 - 08:10
Aline:
Goedemorgen,
Vanuit mijn bed. Het is nog "vroeg". 08.04 uur.
Weer een heel verhaal. Maar zeer de moeite waard. Benieuwd naar de verhalen uit de binnenlanden. Het slapen bij de locals en het voedsel.
Hoop voor je dat je je Imodium niet meer nodig hebt.
Hoe is het reisgezelschap?
We kijken uit naar je bericht over een paar dagen.
Geniet.
Groeten Han en Aline -
17 Oktober 2017 - 09:08
Reny:
Hoi Harm,
Dit is ook wel weer een bijzondere reis. Geniet er van. Je kan later altijd nog met je rollator en beide zussen in een huisje op Texel.
Liefs van Reny. -
17 Oktober 2017 - 14:22
Mem:
Wat een mooi verhaal, maar hiervoor was ik te oud geweest Hier alles prima ,mooi najaarsweer. Tot over drie dagen! Gr mem. -
17 Oktober 2017 - 21:23
Hillegard:
Dat is voor jouw doen wel heel vroeg aan de Imodium, nou ja met een beetje geluk heb je het dan voor deze vakantie gehad. Ik ben wel heel benieuwd naar de verhalen en foto’s van de locale en het binnenland. -
18 Oktober 2017 - 11:05
Fenny:
Hoi Harm, je foto's zeggen bijna evenveel als je reisverslag. Veel te zien, mooie natuur, kleurig maar ook o zo armoedig? Hoop dat het een interessante reis is/wordt. Groeten van ons allemaal,
Fenny
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
